Zygmunt Korczyński to jeden z bohaterów powieści Elizy Orzeszkowej pt. „Nad Niemnem”. Pochodził z rodziny arystokratów. Wychowała go matka, jego ojciec Andrzej Korczyński poległ w powstaniu. Zygmunt od najmłodszych lat cenił się bardzo wysoko był przekonany o przeznaczonej mu roli wybrańca, Oderwany od rzeczywistości i codzienności miał być kimś wyjątkowym „z duszą tak wybredną, aby wszelki cień brzydoty i pospolitości wstrętem ją napełniał”. Większość życia spędza za granicą. Odcięcie od rodzinnego środowiska sprawia, że czyje się źle w swoim kroju. Pogardza ludzi biednymi, pochodzącymi z tzw. „prowincji”. Jest zobojętniały, znieczulony na sprawy ogółu kraju. Pojęcie patriotyzmu jest mu zupełnie obce. Swoim postępowaniem rani i krzywdzi najbliższych. Matce proponuje sprzedaż majątku i wyjazd z nam za granicę, usilnie nalega na nią. Justynie proponuje rolę kochanki, nie biorąc pod uwagę Klotyldy, która jest jego żoną. Klotylda czuje niepewność i zazdrość, jednak Justyna i tak z oburzeniem odrzuca propozycje Zygmunta, choć kiedyś bardzo go kochała. Bohater uważa się również za niezwykle utalentowanego artystę. Nie tworzy jednak niczego, ponieważ uważa, iż polski pejzaż nie dostarcza mu natchnienia. Marzy o kolejnym wyjeździe za granicę gdzie będzie mógł rozwinąć skrzydła malarskiego talentu. Według mnie Zygmunt Korczyński to przede wszystkim pasożyt, lekkoduch. Rozpuszczony kosmopolita, pozbawiony moralności, egoista samolub. Człowiek próżny. Przekonany o swoim uroku i talencie. W żaden sposób nie jest on artystą tylko zmanierowanym i negatywnie wyróżniającym się człowiekiem, któremu brak szacunku zarówno do ojczyzny jak i do najbliższych mu osób. „Był środkowym punktem świata dla wszystkich, których widywał i dla samego siebie.”