prace autoryzowano lub edytowano: 12.08.2003 o: 19:06:39
POPULARNE
Renesans
Humanizm renesansowy
- by redakcja UCZNIAK.COM
- PRACA: PRZED SPRAWDZENIEM
- DOSTĘP: DARMOWY
- CZYTANE: 3866 razy
W średniowieczu dorobek kultury grecko-rzymskiej, jako pogańskiej, został odrzucony i zaniedbany. Z chwilą jednak, gdy chrześcijaństwo ostatecznie zwyciężyło i okrzepło, stosunek do dziedzictwa antyku ulegał stopniowej zmianie. Toteż w kulturze europejskiej, od IX wieku począwszy, można dostrzec powtarzające się fale zainteresowania dziedzictwem kulturalnym po starożytności, o różnym natężeniu i zakresie. Przecież za czasów Karola Wielkiego przywrócono instytucję cesarstwa z nazwy – „rzymskiego”, a w XII i XIII wieku filozofię Platona, następnie zaś Arystotelesa, dwóch najwybitniejszych myślicieli greckich, wykorzystywano dla potrzeb teologii chrześcijańskiej. Jednakże najszerszy zasięg i największe nasilenie zainteresowań kulturą antyku przypada na czasy odrodzenia. Wówczas to ze starożytnego dorobku literackiego i artystycznego poczęto czerpać wiedzę o człowieku i na wzorach antycznych kształtować ideał człowieczeństwa.
Tak więc w XV wieku rozwinęły się studia nad kulturą rzymską i grecką, a tytułem „uczony” obdarzano znawców starożytności. Odnajdywano też w niej wartości bliskie ludziom epoki, dręczonej wojnami i antagonizmami społecznymi, wyłamującej się z formalistycznych więzów średniowiecznej religijności – pochwałę i radość życia ziemskiego, kult człowieka, umiłowanie piękna i przyrody, patriotyzm. Niekiedy ów entuzjazm dla starożytności prowadził do całkowitego przyswajania antycznego sposobu myślenia i stylu życia. Najczęściej jednak postawę humanistów znamionował eklektyzm, polegający na wyborze poglądów z różnych systemów filozoficznych i ideologii oraz na wiązaniu ich w pewną całość.
Te dążności, mające na celu wszechstronny rozwój osobowości człowieka poprzez poznanie kultury antycznej i przejmowanie z niej wzorów postępowania i twórczości, nazwano później humanizmem. Dla odróżnienia zaś od podobnych tendencji występujących w innych okresach kulturowych przyjęto nazywać ów prąd umysłowy w dobie odrodzenia humanizmem renesansowym. Stanowił on zasadniczy nurt epoki. Podnosił godność człowieka i budził wiarę w potęgę jego rozumu, obalał dotychczasowe autorytety filozoficzne i teologiczne, a poznanie człowieka i praw rządzących przyrodą uznawał za podstawowe zadanie nauki.
Jednym z przejawów humanizmu był podziw dla języków antycznych, a zwłaszcza dla klasycznej łaciny, utrwalonej w dziełach pisarzy rzymskich. Stylistykę i retorykę łacińską uznano za wzór najdoskonalszy i ambicją humanistów stało się przyswojenie sobie w tym stopniu języka poetów i prozaików rzymskich, aby pisać łaciną wzorową, nie skażoną średniowiecznymi naleciałościami i zniekształceniami. Piśmiennictwo rozwijało się zatem w okresie renesansu dwoma torami: w językach narodowych i klasycznym łacińskim.
Humanistyczne hasła zaczęły szerzej docierać do Polski w drugiej połowie XV wieku. W wieku XVI i na początku XVII wielu poetów uprawiało humanistyczną poezję łacińską. Spośród nich szczególną sławą cieszyli się Klemens Janicki, Jan Kochanowski i Szymon Szymonowic.
Dla Kochanowskiego, podobnie jak dla innych poetów, pisanie wierszy łacińskich okazało się doskonałym ćwiczeniem poetyckim, które dla przyszłego twórcy poezji polskiej, wobec braku rodzimej tradycji w tej dziedzinie, było nadzwyczaj kształcące.
Tak więc tworząc łacińską poezję humanistyczną, Polacy sięgnęli po raz pierwszy po zaszczytne wawrzyny, wręczane najlepszym spośród poetów europejskich.
PRZEDMIOTY
Analiza wierszy
Antyk
Barok
Biografie
Biologia
Charakterystyki
Chemia
EGZAMIN GIMNAZJALNY
EGZAMIN MATURALNY
EGZAMIN ÓSMOKLASISTY
EGZAMINY ZAWODOWE
Ekologia
Ekonomia
Filozofia
Fizyka
Geografia
Historia
Informatyka
Język angielski
Język niemiecki
Język polski
Język rosyjski
Języki obce
Marketing
Matematyka
MATURA 2023
Mechanika
Motywy literackie
Młoda Polska
NEWSY
Oświecenie
Pozytywizm
Prawo
Przedsiębiorczość
Religia
Renesans
Romantyzm
Średniowiecze
Streszczenia
WOS
Współczesność
XX lecie