Jest to dramat klasyczny, osłaniający pod maska Troi główne niedomagania Rzeczypospolitej. Zupełną nowością w ówczesnej literaturze był fakt napisania tragedii przez Polaka, i to w języku polskim. Troja to alegoria Polski. Świadczy o tym podobny w troi Kochanowskiego ustrój, jak w XVI wiecznej Rzeczypospolitej, podobieństwo Rady Królewskiej do Sejmu i analogia w obradach tych ciał (marszałek stuka laską w podłogę, żeby uciszyć posłów). Mowa jest też o rotmistrzach, hetmanach, czyli o dostojnikachnależących do polskiej rzeczywistości. Dzięki temu Kochanowski mógł rozwinąć swój pogląd, że trwałość ipotęga każdego bez wyjątku państwa zależy od praworządności, sprawiedliwości i postawy zarówno tych,którzy nim kierują, jak i tych, którzy poddani są woli rządzących. Wyrażnie aluzje do rzeczywistości polskiej pozwoliły zatem Kochanowskiemu na przypomnienie senatorom i posłom o ich obowiązkach. Szlachcie natomiast wytykał słabość i ostrzegał ją przed następstwami, jakie przynieść mogły: nieposzanowanie praw, przywiązanie do wygód i życia ponad stan. Pouczał, iż władcy otrzymaliwładzę od Boga, ale to pociąga za sobą odpowiedzialność za swoich poddanych. Ci zaś ze swej stronypowinni umacniać państwo umysłem, szlachetnością i mądrością. Dlatego nie oszczędza także nowego pokolenia. Trudno mu jest pogodzić się z faktem, że młodzież, zamiast przygotowywać się do objęcia po swoich rodzicachpierwszych urzędów w państwie, bawi się, prowadzi hulaszczy tryb życia. Swą troską o losy ziem piastowskich wyraził Kochanowski najdobitniej w proroctwie Kassandry. Chociażwiele faktów przypomina zniszczenie Troi, to cały obraz tchnie groza skutków, jakie mogą przynieść: warcholstwo,egoizm szlachty, zniewieściałość wywołana osiadłym trybem życia, zanik rycerskości i bohaterstwa. Poeta pragnąłw ten sposób poruszyć sumienia Polaków, wzbudzić w nich ducha patriotyzmu.