Historia

Autonomia zaboru austryjackiego w 2połowie XIX i na początku XX wieku



W Galicji arystokraci i demokraci lwowscy w 2 połowie XLX wieku rozpoczęli akcję zmierzającą do spolszczenia szkolnictwa, administracji, sądownictwa, zachowując się lojalnie wobec zaborcy. 26 lutego ogłoszono wybory do sejmów prowincjonalnych. Społeczeństwo głosujące podzielono na 4 grupy, wg.stanu: 1gr.-arystokracja i ziemiaństwo, 2gr.-członkowie przedsiębiorstw, 3gr.- zamożni mieszczanie, 4gr.- bogate chłopstwo. W czasie powstawania Austro-Węgier polacy liczyli na wcielenie w ten związek Polskę, chociaż się nie powiodło Polacy otrzymali w kolejnych latach rozszerzenie zakresu autonomii- urzędy i sądy w języku ojczystym(1869), powstanie w Wiedniu „Ministerstwa Dla Galicji”, spolszczenie uniwersytetów. Autonomia Galicji miała wielkie znaczenie dla Polaków- szerokie swobody narodowe pozwalały na wzrost patriotyzmu i świadomości narodowej. Wielką rolę odegrały spolonizowane uniwersytety, zaczęto wydawać polskie książki i prasę. W ciągu ponad 40 lat funkcjonowania autonomii urzędy obsadzone były Polakami. Władze były dwie- rządowe, którą reprezentował namiestnik i władze krajowe, czyli sejm krajowy. Szkolnictwem zajmowała się Rada Szkolna Krajowa, która podlegała namiestnikowi, szkolnictwo wyższe natomiast nadzorowane było przez rząd wiedeński i radę państwa w Wiedniu.