Biologia

CZYNNIKI I PRODUKTY FOTOSYNTEZY



Cel: charakterystyka wybranych produktów fotosyntezy oraz oznaczanie intensywności tego procesu. 1.Oznaczanie intensywności fotosyntezy metodą komorową. Do oznaczania intensywności foosynezy tkanek roslinnych in vivo stosuje się między innymi metodę polegającą na pomiarze ubytku CO2 w określonej komorze. W ćwiczeniu przyjęto założenie, że intensyność fotooddychania rośliny jest w danej temperaturze, w przybliżeniu, równa intensywności oddychania ciemieniowego (mitochondrialnego), a ta może być łatwo zmierzona – jako przyrost stężenia CO2 – umieszczonej w ciemności komorze z rośliną. Intensywność fotosyntezy rzeczywistej wyrażamy jako sumę ubytku stężenia CO2 w oświetlonej kolbie z rośliną (fotosynteza pozorna) i przyrostu stężenia CO2 w zaciemnionej kolbie z rośliną (oddychanie mitochondrialne). Wykonanie doświadczenia: 1.Trzy jednakowe kolby umieściliśmy w statywie ok. 50 cm od śilnego źródła śiatła 2.W dwóch umiesciliśmy probóki z odą i liśćmi pelargonii, jedną z nich przykrylismy czarnym papierem, tak aby nie dochodziło swiatło. 3. Trzecia kolba pozostała pusta. 4.Wszystkie zamknięte szczelnym korkiem. 5.Po godzinnej iluminacji yjeliśmy z kolb liście i wprowadziliśmy 50 cmł roztoru Ba(OH)2 i strząsaliśmy przez 10 min. 6.Tę część Ba(OH)2 która nie przereagoała miareczkowaliśmy. 7.Obliczyliśmy powierzchnię liści. Wnioski; Po naszych obserwacjach zauważyliśmy iż, w kolbie nastawionej na światło i w kolbie pustej znajdował się CO2, a w kolbie przykrytej papierem go nie było, ponieważ został wykorzystany w fazie ciemnej fotosyntezy. Obliczyliśmy intensywność fotosyntezy pozornej (Fp), oddychania ciemienioego (Oc) oraz fotosyntezy rzeczywistej (Fr) korzystając ze wzorów; Fp = 0,44 (V2 – V1/ d1t) [mg CO2 cmֿ˛hֿš] Oc = 0,44 (V1-V3/ d2t) [mg CO2 cmֿ˛hֿš] Fr = Fp + Oc Gdzie: V1 – objęość (cmł) 0,02 N roztworu HCl zużytego do zmiareczkoania Ba(OH)2 wprowadzonego do kolby kontrolnej, V2 – objętość (cmł) 0,02 N roztworu HCl zużytego do zmiareczkowania Ba(OH)2 wprowadzonego do oświetlonej kolby z liściem, V3 – objętość (cmł) 0,02 N roztworu HCl zużytego do zmiareczkowania Ba(OH)2 wprowadzonego do zaciemnionej kolby z liściem, d1 – poierzchnia (cm˛) liści w kolbie oświetlonej, d2 – powierzchnia (cm˛) liści w kolbie zaciemnionej, t – czas iluminacji (1h) Uzyskaliśmy wyniki: V1=35,2cmł V2=39,2cmł V3=35,8cmł d1=255,4mg=39,6cm˛ d2=397,8mg=61,7cm˛ t=1h masa kartki papieru= 645,0mg Z tego wynika że: Fp = 0,44 (4 / 39,6) = 0,04 mg CO2 cm‾˛ h‾š Oc = 0,44 (-0,6 / 61,7) = -0,0042 mg CO2 cmֿ˛ hˉš Fr = 0,04 + (- 0,0042) = 0,0358 mg CO2 cmֿ˛hˉš 2. Produkty fotosyntezy. Jednym z produktów fotosyntezy jest skrobia asymilacyjna, wytwarzana w fazie ciemnej bez udziału fotonów. Wykonanie doświadczenia: 1.Wykorzystaliśmy liść pelargonii, który wcześniej był hodowany w odpowiednich warunkach w celu zużycia nagromadszonej w liściach skrobi. 2.Do liścia przymocowaliśmy pasek czarnego papieu i tak utrzymywany liść po 12-24h naśietlania został odcięty. 3.Pasek został zdjęty a liść gotowaliśmy w celu zabicia cytoplazmy. 4.Całkoicie bezbarwny liść zalaliśmy odczynnikiem Lugola, zmyliśmy wodą i osuszyliśmy bibułą. Wniosek: W miejscu do kórego przymocowany był czarny pasek nie zaszła reakcja z płynem Lugola co oznacza, iż nie było tam skrobi. Do tego miejsca nie dochodziło światło więc nie mógl tam zajść proces fotosyntezy i nie powstała skrobia. Inne części liścia były oświetlone, czego wynikiem była fotosynteza, dzięki której powstała skrobia. Produkt ten przereagował z płynem Lugola torząc kompleks o bariwe brunatnej. Frormami zapasoymi cukrów mogą być m.in. fruktany, które są najczęściej występującą grupą polimerycznych cukrów zapasowych : poza skrobia. Wykonanie: 1. Przygotowaliśmy wyciąg z cebuli, rozlaliśmjy go do dwóch probówek. 2. Do jednej probówki dodaliśmy odczynnik Lugola 3. Do drugiej dodaliśmy odczynnik Fehlinga i ogrzliśmy. Wniosek: Po dodaniu do wyciągu z cebuli płynu Lugola barwa była żółta a nie fioletowa, co oznacza że nie było tam skrobi, nie wykazuiącej własciwości redukujących. Natomiast po dodaniu do drugiej probówki odczynnika Fehlinga, po ogrzaniu zmienil kolor na ceglasty, co świadczy o obecnbośći cukrów redukujących.