Zgodnie z powziętymi na Kongresie Wiedeńskim postanowieniami Księstwo Warszawski podzielono między Rosję, Prusy i Austrię. Austria dostała stosunkowo niewielki, ale cenny skrawek ze względu na żupy solne w Wieliczce. Pod władzą Austrii była Galicja i Śląsk Cieszyński, których łączna powierzchnia wynosiła 79 tys. km2. W Galicji epoka napoleońska i rok 1815 nie przyniósł żadnych zmian.
Po wojnach napoleońskich i Kongresie Wiedeńskim w zaborze austryjackim zaprzestano kontynuacji reform józefińskich, a gospodarka Galicji, obciążona wysokimi podatkami, przeżyła załamanie koniunktury. Rolnictwo galicyjskie znajdowało się w bardzo złym położeniu. Brakowało mu chłonnych rynków zbytu, a feudalne ograniczenia oraz przeludnienie hamowały modernizację. Niektóre rejony Galicji, jak np. Podhale, stale znajdowały się na krawędzi głodu. Również pod względem rozwoju przemysłu Galicja pozostawała w tyle, nawet za innymi ziemiami polskimi. Pierwsze fabryki – gorzelnie, cukrownie, papiernie i niewielkie huty – zakładali tu ziemianie, którzy korzystali z niemal z darmowej robocizny pańszczyźnianej. Innym działem przemysłu galicyjskiego były kopalnie, m.in. w Wieliczce i Bochni, przejęte po rozbiorach od skarbu polskiego przez państwo austriackie. Rząd w Wiedniu nie interesował się jednak zbytnio przemysłem w Galicji, toteż nie mógł on konkurować z produkcją Czech i Austrii – głównych ośrodków industrializacji monarchii Habsburgów.
W Rzeczypospolitej Krakowskiej po 1831 roku ograniczono kompetencje Senatu i Izby Reprezentantów, a w latach 1836 – 1848 w Krakowie stacjonowały wojska trzech państw zaborczych. Ustalono, że jakikolwiek ruch narodowy spowoduje likwidację Rzeczypospolitej Krakowskiej i aneksję jej obszaru przez Austrię. W Galicji niewiele zmieniło się pod względem politycznym, gdyż był to zabór i przed 1830 rokiem pozbawiony jakichkolwiek form autonomii. Nadal funkcjonował tu ostry system polityczny.
W Galicji, Wiedeń pod wpływem ustępstw poczynionych przez Fryderyka Wilhelma III i Aleksandra I zdecydował się na niewielkie koncesje. W 1817 roku cesarz Franciszek I (1768 – 1835) zatwierdził fundację Zakładu Narodowego im. Ossolińskich we Lwowie; zezwolił na wznowienie działalności Sejmu Stanowego. Organ ten , pozbawiony inicjatywy ustawodawczej, ograniczał się jedynie do zatwierdzania zaleceń monarchy i przedstawiania mu wniosków dotyczących kraju. W następnym roku zreorganizowano Uniwersytet Lwowski, wprowadzając na nim katedrę literatury polskiej. Ograniczono się do tych kilku gestów. Wyższe urzędy nadal piastowali Niemcy lub Czesi. Skrajny centralizm i rozwinięty system policyjny, zdaniem polityków austriackich, zapewnić miały ścisłą integrację Galicji w ramach monarchii habsburskiej. Dla ludności szczególnie dotkliwy był ucisk fiskalny. Narastający w związku z rywalizacją na Bałkanach antagonizm rosyjsko – austriacki był przyczyną zmiany kursu w stosunku do Polaków. W czasie wojny rosyjsko - tureckiej Wiedeń wyraźnie kokietował Polaków. Gubernator Książe August Lobkowitz nie szczędził Polakom przyjaznych gestów, traktując ich zgodnie z instrukcjami płynącymi od Mettenricha – jako chwilowy „straszak” przeciwko Rosji.
Wiosna Ludów w Galicji odbiła się szerokim echem. Na aktywność miejscowego społeczeństwa wpłynął wybuch rewolucji we Wiedniu. Przebieg wydarzeń w zaborze austriackim wykazywał na pozór wiele zbieżności z wypadkami do jakich doszło w Poznańskiem. W Krakowie i Lwowie miała miejsce bezkrwawa, legalna rewolucja. W dniu 17 marca odbyły się manifestacje w grodzie podwawelskim, następnego dnia w stolicy prowincji we Lwowie. W obu miastach powołano komitety do zorganizowania gwardii narodowej, powstały również legie akademickie. Na czele ruchu wybijali się w Krakowie Piotr Moszyński, a we Lwowie dwaj dziennikarze: Jan Dobrzański i Józef Dzierzkowski. Przygotowano petycję do cesarza prosząc o daleko idące uprawnienia narodowe, reformy demokratyczne, zniesienie pańszczyzny i uwłaszczenie oraz amnestię. 19 marca wręczono ją uroczyście gubernatorowi Rudolfowi Stadionowi. Następnego dnia wypuszczono więźniów. Nie czekając na pośrednictwo gubernatora deputacja pod przewodnictwem Księcia Jerzego Lubomirskiego ruszyła do Wiednia z adresem do cesarza. W Krakowie dołączyli do niej przedstawiciele tego miasta. Gubernator Rudolf Stadion ogłosił 22 kwietnia 1848 roku zniesienie pańszczyzny i uwłaszczenie chłopów.
- Home
- Analiza wierszy
- Sytuacja polityczna, społeczna i gospodarcza w zaborze austriackim w latach 1815-1864
Analiza wierszy
Sytuacja polityczna, społeczna i gospodarcza w zaborze austriackim w latach 1815-1864
- by redakcja UCZNIAK.COM
- PRACA: PRZED SPRAWDZENIEM
- DOSTĘP: DARMOWY
- CZYTANE: 8153 razy
PRZEDMIOTY
Analiza wierszy
Antyk
Barok
Biografie
Biologia
Charakterystyki
Chemia
EGZAMIN GIMNAZJALNY
EGZAMIN MATURALNY
EGZAMIN ÓSMOKLASISTY
EGZAMINY ZAWODOWE
Ekologia
Ekonomia
Filozofia
Fizyka
Geografia
Historia
Informatyka
Język angielski
Język niemiecki
Język polski
Język rosyjski
Języki obce
Marketing
Matematyka
MATURA 2023
Mechanika
Motywy literackie
Młoda Polska
NEWSY
Oświecenie
Pozytywizm
Prawo
Przedsiębiorczość
Religia
Renesans
Romantyzm
Średniowiecze
Streszczenia
WOS
Współczesność
XX lecie