Po upadku komunizmu w Europie Środkowej zniknął podział na dwa bloki polityczno- militarne, ale pozostały lokalne konflikty zbrojne i ich najczęstsze przyczyny: -problemy narodowościowe i etniczne -spory religijne -sport terytorialne. Wiele z nich ma charakter wojny domowej. Rozpad systemu socjalistycznego ujawnił szczególnie zróżnicowanie narodowościowe w Albanii, Jugosławii, Rumunii i przede wszystkim w byłym ZSRR. Wiele narodów zamieszkujących na tym ostatnim terytorium, że wymienimy tylko Azerów, Czeczeńców, Ormian i Osetyńców, ujawniło aspiracje do własnego bytu państwowego. Stało się to między innymi przyczyną długotrwałej wojny w Gruzji i Czeczenii. W podzielonej Jugosławii muzułmanie walczyli z Serbami i Chorwatami, Serbowie z Chorwatami. Nacjonalizm serbski i albański stały się przyczyną wojny w Kosowie. Podobnie jest w innych częściach świata. Świat współczesny jest również podzielony pod względem religijnym. Wyznawcy największych religii to w kolejności: chrześcijanie, muzułmanie, hinduiści, buddyści, wyznawcy religii chińskich, amniści i Żydzi. Spory terytorialne o dostęp do morza między Etiopią i Eryterą- doprowadziły do wojny która toczy się od 1993r. W Kaszmirze, podzielonym w 1947r. między Indie i Pakistan, walczą o niepodległość separatyści. Ten konflikt ma szczególną wymowę, ponieważ grozi konfrontacją zbrojną między dwoma lokalnymi mocarstwami atomowymi. W świecie niektóre walki stały się już wręcz „wieczne”- wojna domowa na południu Sudanu toczy się już od 40 lat; -w Kolumbii od ponad 30 lat. Szczególnie tragiczny wymiar ma udział dzieci w tych konfliktach, których liczba jest szacowana na 300 tys. małoletnich z bronią w ręku.