Krzysztof Kamil Baczyński – (pseudonim Jan Bugaj) jest typowym przedstawicielem pokolenia Kolumbów. Jest on również najwybitniejszym poetą polskiej poezji wojennej. Poległ w pierwszych dniach powstania warszawskiego, miesiąc później ginie jego ukochana żona Barbara. Baczyński był działaczem AK oraz studiował polonistykę na tajnych kompletach UW. Za życia opublikował dwa tomiki poezji. Jego twórczość jest obrazem całego pokolenia, które zostało stworzone aby zginąć. Jednakże nie było to poddanie się, wręcz przeciwnie. Baczyński, podobnie jak jego rówieśnicy, chciał walczyć. Ich postawa była zbliżona do tej ukazanej w wierszu Gajcego „Przed odejściem”. Baczyński podejmował oprócz tematów wojny, którą pojmował jako dzieło szatana i jako coś niszczącego nie tylko fizycznie, lecz głównie duchowo, również tematy miłości i religii. Najgorsza dla poety była cicha, anonimowa śmierć. Miłość postrzegał on jako ucieczkę od bólu życia, jako coś, co równoważy okropieństwo wojny. Głównym obiektem erotyków Baczyńskiego była żona Barbara. Inną ucieczką miała być religia. Poeta w wiersza religijnych stawia jednak zasadnicze pytanie o sens spełnionej apokalipsy. Wiersze Baczyńskiego, podobnie jak większość Kolumbów, mają charakter katastroficzny. Główne jego działa to: „Pokolenie” czy „Bez imienia”.