Demeter była boginią łanów zbożowych. Z Zeusem miała córkę Korę. W Korze zakochał się Hades - bóg umarłych. Poprosił Zeusa o zgodę na ślub. Zeus nie chciał odmawiać bratu, ale wiedział, że Demeter nie zgodzi się na ten związek. Dał, więc Hadesowi wolną rękę.

Demeter razem z Korą (Persefona), była na łące. Kora bawiła się wraz z nimfami. Demeter chcąc oddalić się na chwile, poprosiła córkę, aby ta nie zrywała narcyzów, kwiatów zwodniczych i przeznaczonych dla bóstw podziemnych. Kora, była posłuszna i kiedy zrywała kwiaty, omijała z daleka narcyzy, jednak nie mogła powstrzymać się, kiedy ujrzała narcyz tak piękny, że aż nereidy wzdychały na jego widok. Zerwała kwiat a wtedy rozstąpiła się ziemia i Hades uprowadził Korę do Tartaru, gdzie pod imieniem Persefona została królową.

Demeter bezskutecznie poszukiwała zaginionej córki. Dowiedziała się tylko, że ktoś ją porwał. Dopiero po jakimś czasie usłyszała, że był to Hades. Z zemsty zakazała drzewom rodzić owoce, a ziołom rosnąć. Przysięgła również, że ziemia pozostanie jałowa, póki Demeter nie odzyska córki. Zeus bojąc się że ludzie zginą z głodu obiecał, że Kora wróci do matki, jeśli w Tartarze nie zjadła żadnej strawy. Niestety, okazało się, że Kora spróbowała owocu granatu. Demeter zgodziła się więc, żeby Kora przez trzy miesiące panowała w Tartarze jako królowa, a przez dziewięć miesięcy przebywała z matką. I tak właśnie kiedy Kora powraca do Demeter, nastaje wiosna, a kiedy odchodzi zima panuje na świecie.

Ten mit jest również interpretowany jako opowieść o śmierci i odrodzeniu oraz o cyklu płodności i urodzaju. Demeter symbolizuje plony i bogactwo ziemi, a jej córka Persefona symbolizuje śmierć i odrodzenie, ponieważ jej pobyt w podziemiach oznacza okres bezrozrodczości, a powrót na ziemię oznacza ponowne narodzenie plonów i urodzaju.