Dzięki badaniom rozchodzenia się fal sejsmicznych w rożnych ośrodkach, można określić budowę wnętrza Ziemi.
Zewnętrzną warstwę tworzy skorupa ziemska, która składa się z dwóch warstw. Dolną tworzą bazalty składające się z krzemianów i bogate w magnez, dlatego czasem używa się nazwy sima. Górna warstwa jest zbudowana głównie ź granitów bogatych w krzemionkę i glin, dlatego nosi nazwę sial. Warstwy te oddzielane są od siebie nieciągłością Conrada przebiegającą na głębokości od 17-25 km
W obrębie skorupy ziemskiej możemy wyróżnić jej dwa typy: oceaniczny i kontynentalny. Skorupa oceaniczna jest charakterystyczna dla podłoża otwartych oceanów. Składa się na nią warstwa osadowa zalegająca do kilku metrów na zasadniczej warstwie bazaltowej. Skorupa kontynentalna jest złożona z warstwy osadowej na górze, pod którą znajduje się warstwa granitowa, a pod nią znajduje się warstwa bazaltowa. Kolejną sferą jest płaszcz górny, który sięga do głębokości około 700km. W górnej jego warstwie znajduje się atmosfera, będąca warstwą dużej plastyczności, w której skały są częściowo stopione i tworzą magmę. Pod nią przebiega naciągłość Golicyna. Strefa poniżej tej naciągłości będąca dolną warstwą płaszcza górnego nazywany jest crofesimą. Poniżej płaszcza górnego znajduje się płaszcz dolny nazywany nifesimą. Pod nim rozpościera się naciągłość Gutenberga.
Kolejną sferą jest jądro zewnętrzne, które prawdopodobnie jest w stanie ciekłym. Poniżej niego rozpościera się jądro wewnętrzne, które w przypuszczalnie jest w stanie stałym. Oba jądra zbudowane są najprawdopodobniej z żelaza z domieszką niklu, dlatego bywają one określone jako nife. Wraz z głębokością obserwuje się wzrost głębokości materii, wzrost ciśnienia (l atom co 3,7 metrów), wzrost temperatury. Wzrost temperatury jest charakterystyczny przez gradient geotermiczny, czyli przyrost temperatury w stosunku do określonego wzrostu głębokości. Średnia wartość dla skorupy ziemskiej wynosi 30 C/l km Innym wskaźnikiem jest stopień geotermiczny i jest to przyrost głębokości wewnątrz Ziemi, jakiemu towarzyszy wzrost o l C. Wartość średnia dla skorupy ziemskiej to 33 m/l C. W Polsce waha się on od 33 m na Kujawach do 96 m, w Piszu.
