Wbrew utartym opiniom średniowiecze nie było epoką mroku i zacofania, lecz epoką, która budowała od podstaw nową jakość kulturową. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego wytworzyła się ogromna luka kulturowa. Sztuka starożytna, jej osiągnięcia w zakresie rzeźby, architektury i literatury były niszczone przez najeźdźców z Północy i ulegały stopniowemu zapomnieniu. Jedna religia, czyli chrześcijaństwo, w swoim założeniu ascetyczne i zgrzebne, a jednak bogate w sferze duchowości, musiało stworzyć podwaliny pod nową cywilizację europejską. Świat chrześcijański obejmował swoim zasięgiem wszystkie ziemie europejskie (od V wieku tylko Rzym i Bliski Wschód). Cała twórczość średniowieczna sprzężona była z Kościołem, była niejako na jego usługach. Z drugiej strony również Kościół dbał o rozwój literatury oraz oświaty. Średniowiecze zapoczątkowało nową erę w dziejach ludzkości i było tą właśnie epoką, w której swoją twórczość rozpoczęli wybitni twórcy renesansowi, tacy jak: Dante Alighieri (1265-1321 r.), Francesco Petrarca (1304-1374 r.),Giovanni Boccaccio (1313-1374 r.).