Sofokles 496- 406 pne; tragediopisarz grecki, 120 sztuk, zachowało się 7; najważniejsze "Antygona", "Król Edyp", "Elektra"; zwrócił uwagę na przeżycia bohaterów: ˇbohaterowie ze sfer królewskich a nawet bogowie ˇczystość gatunku literackiego, dialog jako wyznacznik dramatu ˇudział brali wyłącznie mężczyźni na koturnach i w maskach ˇkoryfeusz- przewodnik chóru, ubrany w kozie skóry ˇw VII wieku pne Arion z Metyny nadaje cechy formy lirycznej Arystoteles pomysłodawca dramatu satyrowego. 1. Poezja jest sztuka naśladowczą, nie wytwarza bowiem przedmiotów realnych, lecz tylko ich słowne podobieństwo. 1.W poezji istnieją rozmaite gatunki, które różnią się ze względu na sposób naśladowania. 2.Poezja działa na odbiorcę nie dlatego, ż e przedstawiane przedmioty są odpowiednikami rzeczywistości, lecz dlatego, że sposób ich przedstawienia rozbudza emocje odbiorcy. Formalne wyznaczniki dramatu antycznego Elementy budowy dramatu antycznego: 3.parodos - pieśń na wejście chóru 4.sksodos - pieśń na zejście chóru 5.komos - scena lamentu i żalu 6.stasimon - pieśń chóru 7.epejsodion - dialogi bohaterów Istotą budowy dramatu antycznego jest wzajemne przeplatanie się stasimonów i epejsodionów. Epejsodiony tworzą akcję utworu. Kompozycja tragedii antycznej: 1.prolog - wprowadzenie akcji i problematyki utworu 2.rozwinięcie akcji - wszystkie wydarzenia w utworze a) perypetie - punkt kulminacyjny b) katastrofa - śmierć głównego bohatera 3.epilog - ogólne rozwiązanie akcji Chór spełnia rolę opinii publicznej w utworze i pełni następujące funkcje: 1.wypowiadanie ogólnych refleksji 2.komentowanie wydarzeń akcji 3.zapowiada pojawienie się bohatera na scenie Za czasów Sofoklesa w tragedii antycznej na scenie było tylko trzech aktorów. Scen zbiorowych nie było, a o zdarzeniach, w których bierze udział wiele osób opowiadała specjalnie do tego przeznaczona osoba. Główna zasada dramatu antycznego to zasada trzech jedności: 1.jedność czasu (akcja krótsza niż jedną dobę) 2.jedność miejsca (akcja rozgrywa się w jednym miejscu) 3.jedność akcji (jest tylko jedna akcja) Zasada Decorum polega na wykorzystaniu w tragedii stylu językowego pełnego wzniosłości i patosu, zaś w komedii średniego lub niskiego, z wykorzystaniem mowy potocznej. Zasada jedności stylowej wymaga utrzymania całości utworu w jednym nastroju. Nie mogły występować sceny tragiczne i komiczne w jednym utworze.