Historia

Sytuacja wewnętrzna w Polsce w czasach panowania Augusta 2.



Car Rosji Piotr 1 chcąc mieć dostęp do morza Bałtyckiego utworzył sojusz przeciwko Szwecji. Do tych celów pozyskał króla Polski Augusta2 Sasa (elektora Saksonii), który widział w wojnie umocnienie swojej pozycji w Polsce, oraz przemianowanie tronu elekcyjnego w monarchię dziedziczną. Wojna ze Szwecją trwająca od 1700r do 1721r w znacznym stopniu przyczyniła się do słabości Polski, mimo że bezpośrednio udziału w niej nie brała. August2 jako władca Saksonii brał udział w wojnie, a walki toczyły się głównie na terytorium Polski. Kraj został zniszczony przez wojska szwedzkie, saskie i rosyjskie. Spadła produkcja rolna, utraciliśmy 1/3 ludności także w wyniku zarazy. Upadł handel, rzemiosło. Wojna osłabiła pozycję polski na arenie międzynarodowej. Ponadto część szlachty nie zgadzającej się z udziałem polski w wojnie północnej, wystąpiła przeciwko Augustowi2 i zdetronizowała go, a jego miejsce zajął Stanisław Leszczyński promowany przez Szwedów. Jednak po klęsce Szwecji pod Mołdawą Leszczyński opuścił kraj a jego miejsce zajął August 2. Szlachta występując przeciw królowi rozpętała wojnę domową, która zakończyła się w 1716r układem, oraz „sejmem niemym” z 1717r który odbywał się pod naciskiem Rosji. Rosja i prusy w Poczdamie (1720) zawarły porozumienie aby utrzymać w Polsce liberum veto i wolną elekcję, które rujnowały kraj. Następnie Rosja, Austria i Prusy zawarły traktat „trzech czarnych orłów” Lowenwolda, który przewidywał niedopuszczenie do żadnych reform w Polsce i niedopuszczenie do tronu Leszczyńskiego, oraz decydowanie o sprawach polskich. W ten sposób w Polsce zaczęto realizować politykę ekspansji. W rezultacie Polska stała się słaba i przestała odgrywać jakąkolwiek rolę w Europie(tak jak dzisiaj).