Mit – to opowieść, która przedstawia i organizuje wierzenia danej społeczności. Mity dzielimy na: kosmogoniczne – mówią o powstaniu świata, teogoniczne o bogach, antropologiczne – o człowieku i opisują dzieje rodów – mity genealogiczne. Mity greckie funkcjonują w literaturze późniejszych epok poprzez liczne nawiązania. Wiele symboli, metafor utrwaliło się w literaturze np. z mitu o Syzyfie utrwalił się zwrot „syzyfowa praca”– co oznacza bezowocny wysiłek, wartość symboliczną lub metaforyczną mają utrwalone w języku zwroty np. „pięta Achillesa”, „róg obfitości”, „puszka Pandory”. Wiele dzieł podejmuje tematy rozpoczęte w opowieściach mitycznych. Wątki mityczne przetrwały w baśniach ludowych np. motyw jabłka, olbrzyma o niezwykłej sile, a z baśni przeniknęły do innych utworów literackich. Utrwalone pierwsze wzory ludzkich postaw i zachowań są aktualizowane w literaturze późniejszych epok np. czułość matki(Demeter), zbuntowanego wobec bogów społecznika (Prometeusz), czy marzyciela (Ikar). Są to archetypy - pradawne, niezmienne wyobrażenia tkwiące w świadomości zbiorowej każdej społeczności. Z mitów wywodzą się stałe obrazy i motywy pojawiające się na kartach dalszej literatury np. Amor przeszywający serce strzałą, Arkadia, czy „złoty wiek”.