Decyzje mocarstw podjęte w Poczdamie w 1945 r. wydawały się tak trwałe, że tylko najwięksi optymiści przewidywali zjednoczenie państwa niemieckiego przed rokiem 2000. Na zjednoczenie musiały bowiem wyrazić zgodę cztery mocarstwa alianckie, co w warunkach zimnej wojny wydawało się nieosiągalne. Jednak w konstytucji Republiki Federalnej Niemiec już od początku jej istnienia(1949r.) istniał zapis mówiący o zjednoczeniu państwa poprzez wchłonięcie NRD. Było to celem m. in. kanclerza Konrada Adenauera aż do jego śmierci.
Rzecz niemalże niemożliwa, jaką było zjednoczenie Niemiec stała się realna w drugiej połowie lat 80-tych w obliczu przeobrażeń w Związku Radzieckim oraz faktu, że lider partii radzieckiej Gorbaczow nie wykluczał zgody na zjednoczenie, przez co stał się ogromnie popularny w RFN. Było oczywiste, że gra kartą niemiecką miała posłużyć wzmocnieniu ZSRR. Kiedy Gorbaczow w czerwcu 1989 r. składał wizytę w RFN, był entuzjastycznie witany tak przez władze jak i mieszkańców republiki.
Faktem przyspieszającym zjednoczenie Niemiec były wydarzenia w NRD. W czterdziestą rocznicę powstania NRD(pazdziernik1989 r.) doszło tam do gwałtownych demonstracji przeciw władzy Ericha Honeckera. Rozkład struktur państwa postępował tak szybko, że zaledwie 10 dni po świętowanej rocznicy(17 pazdziernik) nastąpił upadek Honeckera. Nowe władze wschodnioniemieckie ratując resztki swego prestiżu niespodziewanie udzieliły zgody na swobodne przekraczanie granicy pomiędzy obima państwami oraz w podzielonym Berlinie. Mur berliński został otwarty, a do jego spontanicznego burzenia przystąpiono w nocy z 10 na 11 listopada 1989 r. .
Wypadki w Berlinie zastały kanclerza RFN Helmuta Kohla w Polsce. Na wieść o wydarzeniach w Berlinie przerwał swą wizytę i udał się na posiedzenie rządu w Bonn. 28 listopada kanclerz Kohl przedstawił niemieckiemu Bundestagowi dziesięciopunktowy plan w sprawie zjednoczenia Niemiec.
W NRD w tym samym czasie przy okrągłym stole spotkały się odrodzone partie polityczne. Uzgodniono termin wolnych wyborów na 18 marca 1990 r. . Pierwsze, a jednocześnie ostatnie wolne wybory w NRD przyniosły zwycięstwo blokowi partii konserwatywnych: CDU, CSU, Przełom Demokratyczny. Zdobyły one razem ok. 48% głosów, a nowym szefem rządu NRD został Lothar de Maiziere z CDU. Nowy rząd poparł unię walutową z RFN( 1 LIPIEC 1990) co oznaczało wprowadzenie w NRD nowego środka płatniczego-marki zachodnioniemieckiej.
Zjednoczenie Niemiec bardziej zależało od stosunków międzynarodowych niż wewnętrznych. W lutym 1990 r. doszło w Moskwie do rozmów niemiecko-radzieckich na temat zjednoczenia Niemiec. Stronę niemiecką reprezentowali kanclerz Helmut Kohl i minister spraw zagranicznych H. D. Genscher. Od Gorbaczowa uzyskali oni wstępną zgodę na zjednoczenie kraju. Uzgodniono warunki na jakich to nastąpi.
Ostateczną decyzję w sprawie zjednoczenia Niemiec miała podjąć konferencja mocarstw zwana ,,grupa 4+2”, to jest cztery mocarstwa(ZSRR, USA, Anglia, Francja) plus dwa państwa niemieckie. 31 sierpnia 1990 r. oba państwa niemieckie podpisały wstępny traktat zjednoczeniowy. Przed oficjalnym zjednoczeniem (3 X 1990 r.) przedstawiciele mocarstw- ministrowie spraw zagranicznych: USA-James Baker, ZSRR-Eduard Szewardnadze, Wielkiej Brytanii- Douglas Hard i Francji- Roland Dumas oraz przedstawiciele dwu państw niemieckich Hans Ditrich Genschler i Lothar de Maiziere, podpisali 12 września 1990 r. Traktat o końcowym uzgodnieniu kwestii niemieckiej. Zgodnie z tym dokumentem znoszono wszelkie prawa i odpowiedzialności mocarstw alianckich wobec Niemiec. Było to jednoznaczne z traktatem pokojowym z Niemcami.
Po podpisaniu układu z 12 września 1990 r. zjednoczone Niemcy uzyskały pełną suwerenność w sprawach wewnętrznych i zewnętrznych.. 13 września w układzie zawartym pomiędzy ZSRR a RFN uzgodniono, że wojska radzieckie zostaną wycofane z terytorium NRD do końca 1994 r. .Niemcy miały w tym czasie wypłacić Moskwie 15 mld. Marek na koszty tej operacji oraz budowę 36 tys. mieszkań w Rosji dla powracających żołnierzy.
3 pazdziernika 1990 r. Zjednoczone Niemcy obchodziły swoje święto zjednoczenia. Nie przesłoniło to jednak problemów z ,,przyłączeniem” NRD do RFN. Te dopiero się zaczynały. Oba państwa niemieckie były przecież różnymi obszarami pod względem rozwoju gospodarczego, socjalnego i prawnego. Rozpoczął się trudny okres prywatyzacji i regulacja stosunków własnościowych.
Ostatnim akcentem związanym ze zjednoczeniem Niemiec był szczyt KBWE z udziałem 34 państw odbywający się w Paryżu w 1990 r. Ogłoszono tam oficjalnie zamknięcie ,,zimnej wojny”. Przy tej okazji kanclerz Helmut Kohl ogłosił deklarację zjednoczonych Niemiec. Stwierdzała ona że:
1.Zjednoczone Niemcy będą kamieniem węgielnym pokojowego ładu w Europie.
2.Niemcy potwierdzają ostatecznie charakter swoich granic.
3.Zjednoczone Niemcy przekazują swe suwerenne prawa Wspólnocie Eurpoejskiej.
4.Zjednoczone Niemcy rezygnują z bronii atomowej, biologicznej i chemicznej oraz redukują swą armię do liczby 370 tys. żołnierzy.
5.Niemcy opowiadają się za ideą KBWE jako gwarantem pokoju europejskiego.
2 grudnia 1990 r.wybory do Bundestagu, pierwsze w zjednoczonym państwie wygrała koalicja CDU/CSU i FDP a kanclerzem państwa został dotychczasowy kanclerz Niemiec Zachodnich- Helmudt Kohl
