CZY MOŻNA USTALIĆ GRANICE LUDZKIEGO POŚWIĘCENIA?
Rozpoczynając rozważania na temat granic ludzkiego poświęcenia musimy się zastanowić, czego ma ono dotyczyć. Człowiek może się bardzo poświęcać, granica naszego poświęcenia jest tu jak gdyby ruchoma, zależy ona od tego, czy jest ono wywołane poprzez odruch, nagły i bezinteresowny impuls pociągający do działania, czy jest to przemyślane posunięcie, mające na celu doprowadzić do realizacji swych planów. Może też być to ogromne poświęcenie, jakiego może dokonać kochający rodzić, a zwłaszcza matka w stosunku do swojego dziecka.
Zdecydowanie miłość matczyna ustala najodleglejsze granice poświęcenia. Wiadomo, iż kochająca matka „skoczyłaby w ogień” za swoim dzieckiem. Można znaleźć wiele przykładów ukazujących, że „ na miarę podziwu jest godna matka” - Księga Machabejska (7,21). W Biblii znaleźć można kilka przykładów miłości rodzicielskiej, z pomocą, której można zdobyć się na wszystko - choćby matka Mojżesza, uratowała ona syna, wiedząc o niebezpieczeństwie, jakie jej groziło. Było to wielkie poświęcenie, które uznała za swój obowiązek. Jednak największym poświęceniem wykazał się sam Bóg. Ofiarował on, bowiem własnego syna, tym samym pokazując, jaką miłością darzy nas, wszystkich ludzi.
Odwołując się do innego przykładu z literatury, można ukazać poświęcenie i wytrwałość w dążeniu do prawdy Edypa, bohatera tragedii Sofoklesa pt. „Król Edyp”. Kierując się dobrem poddanych poświęca się i dąży do wyjawienia prawdy. Jego wielkie poświęcenie, mimo iż ratuje Tebian prowadzi do tragedii.
Również nie jeden film pokazuje, na jakie poświęcenie może zdobyć się człowiek. Wiele gatunków z ekranów kin ukazuje mnóstwo granic poświęcenia. Dramatyczna ekranizacja „Titanica” mówi o wielkiej tragedii, jaka wydarzyła się na olbrzymim statku. Zginęło wielu ludzi, były też osoby, które poświęciły swoje życie ratując je innym pasażerom, na przykład oddając swoje miejsce w szalupie i umożliwiając im uratowanie się. Byli jednak także tacy, którzy nie mieli zamiaru się poświęcać, wręcz z wszelką cenę próbowali zadbać o siebie, o swoje dobro i życie. Film ten przedstawia uczucie łączące dwojga młodych ludzi. Pokazuje, że wierna miłość jest w stanie zdobyć się na wszystko.
Innym przykładem filmu, mówiącego już o innym poświęceniu, a mianowicie o poświęceniu dla ojczyzny jest film wojenny. W filmie „Pluton” żołnierze giną oddając swoje życie w walce o dobro ojczyzny.
Historia pokazuje jak daleko może sięgnąć ludzkie poświęcenie. Maksymilian Maria- Kolbe był więziony w obozie koncentracyjnym. Pewnego dnia został skazany na śmierć Gajowniczek- jego sąsiad z celi. Podczas apelu na obozowym dziedzińcu to właśnie Maksymilian wystąpił z szeregu i oddał swoje życie ocalając dzięki temu przyjaciela. Nie miał ku temu praktycznie żadnych powodów, wiedziony tylko wspólczyciem i pragnieniem duszy ocalił tamtego człowieka.
Poświęceniem jest również wychowanie dzieci i trud, jaki wkładają w nie rodzice. Niejednokrotnie załamują ręce, gdy chorujemy, wylewają łzy przy naszych łóżkach i zarywają noce, przeżywają nasze wzloty i upadki. Jednak wiele radości sprawia im nasz widok i to, na jakich ludzi nas wychowali. Zawdzięczamy im bardzo wiele, całe mnóstwo wyrzeczeń i poświęceń.
Innego rodzaju poświęcenia dokonują ludzie, którzy oddają nerkę do przeszczepu, czy krew. Niby nie jest to ogromne poświęcenie. Te kilka litrów krwi, czy nerka, i bez tego ten człowiek może normalnie żyć i funkcjonować, a ratuje przy tym życie innego człowieka.
Ludzie zdolni są do różnego rodzaju poświęceń. W przypadku tragedii, są ogromne i granic praktycznie nie mają, inne są nieco bliższe, jednak równie znaczące. Trudno jest ocenić granice poświęceń. Rodzice poświęcają życie na wychowanie dziecka, albo ratując go i ginąc w pożarze…Jedni ratują czyjeś życie oddając krew, inni swoje życie… Tak, zdecydowanie trudno jest ustalić granice poświęcenia. Każdy z nas poświęca raz większe, innym razem mniejsze rzeczy w imię jakiegoś dobra. Niczym jest poświęcenie pewnej kwoty na rehabilitację w porównaniu do życia spędzonego na opiekowaniu się upośledzonym czy nieuleczalnie chorym dzieckiem. Jednak mimo wszystko każde poświęcenie jest ważne.
Kończąc te rozważania wnioskuję, że nie można jednoznacznie określić granic poświęcenia ludzkiego. Jedno, kierowane miłością jest bezgraniczne, inne bardziej przyziemne i dostępne. Jednak każde jest zależne od sytuacji, w jakiej się znajdujemy, wrażliwości na krzywdę ludzką oraz naszego charakteru.
