Ekspresjonizm - przedstawiciele tego gatunku dążyli do intuicyjnego
i spontanicznego wyrażenia swoich myśli i przeżyć wewnętrznych, co zgodne było
z założeniami filozofii Bergsona, który wyznaczał intuicji szczególną rolę
w procesie poznawczym; ekspresjoniści posługiwali się kontrastem, karykaturą
i groteską, celowo deformowali obraz świata, który był - ich zdaniem - terenem walki
ducha z materią, dobra ze złem; w utworach ekspresjonistów odnajdujemy
świadomość kryzysu ówczesnej cywilizacji, bunt przeciwko niesprawiedliwości
społecznej, chęć obrony wartości humanistycznych. Przedstawiciele i twórcy tego
kierunku występowali też przeciwko tradycyjnemu realizmowi i naturalizmowi,
atakując tak mało twórcze kopiowanie rzeczywistości. Nadmiernemu estetyzmowi
w sztuce przeciwstawiali dążenie do prawdy. Ekspresjonizm rozwinął się głównie
w liryce oraz w dramacie. Styl ekspresjonistyczny charakteryzował się śmiałością
obrazowania, hymnicznym tonem, stosowaniem kontrastów i dysonansów. Poeta znowu
stał się kreatorem prawie równym Bogu (p. romantyzm). Sztuka
ekspresjonistyczna, będąca "krzykiem duszy", miała wywoływać u odbiorcy
wstrząs, niepokój, niezatarte wrażenia. Celowo zaniedbywano konstrukcje
logiczne, stosowano animizację i antropomorfizację przedmiotów realnych,
a także abstrakcyjnych stanów duszy.
Futuryzm - awangardowy kierunek literacki i artystyczny, rozwijający się
w pierwszym ćwierćwieczu XX wieku. Teoretykiem tego kierunku oraz autorem
futurystycznego manifestu był włoski poeta Tomasso Marinetti, który głosił idee
anarchistycznego buntu przeciwko istniejącym formom życia społecznego, tradycji
kulturowej. Futuryści zafascynowani byli nowoczesną cywilizacją
urbanistyczno-techniczną, a więc gloryfikowali wszelką nowość, przyszłość,
dynamiczne tempo wielkomiejskiego życia oraz wszelkie wytwory nowoczesnej
techniki. Wiąże się z tym pochwała brutalności, przemocy, a nawet wojny oraz
kult nietzscheańskiego "mocnego człowieka". Dlatego też włoscy futuryści
związali się z włoskim ruchem faszystowskim, w Polsce futuryści opowiedzieli
się po stronie rewolucjonistów i walczącego proletariatu. W literaturze
kierunek ten objawiał się dążeniem do stworzenia nowego języka poetyckiego,
zdolnego wyrazić ruch, wieloplanowość i równoczesność zjawisk, w odrzuceniu
reguł logiki, składni i ortografii. W ten sposób powstawały często utwory
bezznaczeniowe, oparte jedynie na zasadzie podobieństwa brzmieniowego słów
i dźwięków; polscy przedstawiciele tego kierunku to m.in.: Tytus Czyżewski, Bruno
Jasieński, Stanisław Młodożeniec, Anatol Stern.
Nadrealizm (surrealizm) - autorem manifestu surrealistycznego był Andre Breton.
Przedstawiciele tego kierunku dążyli do stworzenia nowej "nadrealnej
rzeczywistości" poprzez uniezależnienie artysty od reguł logicznego myślenia,
poprzez eliminację nakazów rozumu, negację wszelkich norm estetycznych
i moralnych. Proces twórczy to mechaniczne notowanie potoku luźnych skojarzeń,
wypływających z podświadomości twórcy. Dużą rolę w twórczości surrealistów
pełniły elementy czystego przypadku, absurdalnego żartu, parodii i groteski.
Z doświadczeń pierwszej wojny światowej nadrealiści wysnuli przekonanie
o kyzysie cywilizacji zachodniej i jej racjonalistycznych ideałów. Widzieli
o możliwość wyzwolenia jednostki od przymusu poprzez miłość, poezję, wolną grę
wyobraźni, a także poprzez osiągnięcie stanu wewnętrznej harmonii, dzięki
zespoleniu jawy i snu.
Neoklasycyzm - kierunek poetycki, nawiązujący do dziedzictwa kulturalnego epok
minionych, a zwłaszcza do starożytnej kultury grecko-rzymskiej, a także
klasycyzmu i baroku. Czołowym przedstawicielem tego kierunku był wybitny poeta
francuski Paul Valery, który sformułował program poezji intelektualnej,
łączącej tradycję z osiągnięciami symbolizmu i liryki współczesnej. W jego
poezji odnajdujemy elementy intelektualnej abstrakcji i aluzji filozoficznych.
Utwory neoklasyków charakteryzowały się rygorystyczną formą, opartą na
klasycznych wzorach, ściśle poetycki język tych utworów był całkowicie
uwolniony od balastu wszelkich "treści życiowych", każdy utwór był ilustracją
tzw. "poezji czystej". Drugim wybitnym przedstawicielem neoklasycyzmu był
Thomas Eliot.
- Home
- Współczesność
- Kierunki artystyczne
Współczesność
Kierunki artystyczne
- by redakcja UCZNIAK.COM
- PRACA: PRZED SPRAWDZENIEM
- DOSTĘP: DARMOWY
- CZYTANE: 4586 razy
PRZEDMIOTY
Analiza wierszy
Antyk
Barok
Biografie
Biologia
Charakterystyki
Chemia
EGZAMIN GIMNAZJALNY
EGZAMIN MATURALNY
EGZAMIN ÓSMOKLASISTY
EGZAMINY ZAWODOWE
Ekologia
Ekonomia
Filozofia
Fizyka
Geografia
Historia
Informatyka
Język angielski
Język niemiecki
Język polski
Język rosyjski
Języki obce
Marketing
Matematyka
MATURA 2023
Mechanika
Motywy literackie
Młoda Polska
NEWSY
Oświecenie
Pozytywizm
Prawo
Przedsiębiorczość
Religia
Renesans
Romantyzm
Średniowiecze
Streszczenia
WOS
Współczesność
XX lecie