"Przedwiośnie" ukazało się drukiem w 1924 roku. Powieść ta należy do tzw. Powieści rozrachunkowych, których autorzy rozliczają się z nowo powstałym państwem polskim i dokonują bolesnego rozrachunku z polską rzeczywistością. Do grona powieści rozrachunkowych zaliczamy "Przedwiośnie", "Generał Barcze" (1923), "Czarne skrzydła" (1925-1926) Kadena Bandrowskiego "Romans Teresy Henert" (1923) Zofii Naukowskiej, "Pokolenie Marka Świdy" (1925) Andrzeja Struga.
Wszystkie te powieści wyrosły z zaniepokojenia autorów coraz bardziej skomplikowaną sytuacją społeczną gospodarczą i polityczną państwa polskiego. Wprawdzie Polska zawarła już traktaty pokojowe i częściowo ustabilizowała granice i swą pozycję międzynarodową i rozpoczęła prace nad scaleniem w jedno trzech odrębnych przez 123 lata organizmów państwowych. Sytuacja polityczna Polski był bardzo trudna : społeczeństwo dopiero uczyło się funkcjonować w warunkach ustroju wzorowanego na zachodnich demokracjach parlamentarnych. W I sejmie ustawodawczym powołanym do życia w 1919 roku istniało 18 klubów parlamentarnych reprezentujących wiele partii. Rozdrobnienie w parlamencie było tak duże, że żaden z nich nie był w stanie zdobyć większości głosów. Wprawdzie pomiędzy poszczególnymi klubami dochodziło do krótkotrwałych sojuszy, ale miało to na celu tylko i wyłącznie jakieś cele doraźne. Niemożliwe więc było prowadzenie konsekwentnej i skutecznej polityki. Dowodem tego fakt, że od 1919 roku zmieniło się aż 17 składów ministerialnych. Najbardziej drastycznym przejawem kryzysu politycznego było zabójstwo prezydenta Narutowicza w 1922 roku. Działalność polityczna stało się okazją do załatwienia własnych prywatnych interesów. I tak wiosną 1923 roku powstał centroprawicowy rząd, który bardzo silnie paraliżował przeprowadzanie reformy gospodarczej.
Tragicznie wyglądała sytuacja ekonomiczno - gospodarczo - państwowa. Szalała lichwa, spekulacje, drożyzna i inflacja. Wszystko to niesamowicie dezorganizowało działalność gospodarczą w kraju. Najsilniej we znaki polskiej gospodarce dała się inflacja (jeden dolar amerykański = 5 mln polskich złotych). Pociągało to w rezultacie ujemny bilans handlowy, prowadziło do recesji gospodarczej. Olbrzymim problemem po odzyskaniu niepodległości było bezrobocie, jak również bardzo niskie płace robotników. Taki stan rzeczy wywoływał oburzenie i protesty, czego dowodem liczne manifestacje robotników np. w Krakowie, Bratysławii i Tarnowie. Wszystkie one zostały krwawo stłumione przez policję i wojsko (byli liczni ranni i zabici). Poważne problemy II Rzeczypospolita miała również z mniejszościami narodowymi wśród których zaczęły pojawiać się tendencje separatystyczne. Mimo usilnych starań nie do końca w 1918 roku wyjaśniona została sprawa granic (odbywały się kolejne plebiscyty na Śląsku, Warmii i Mazurach). W 1923 ustabilizowała się dopiero granica wschodnia. Ciągle zostawała nie wyjaśniona kwestia wolnego miasta Gdańska.
Wszystkie wyżej wymienione czynniki złożyły się na genezę "Przedwiośnia", które okazała się ostrą reakcją Żeromskiego na taką, a nie inną sytuację II Rzeczypospolitej. W momencie ukazania się drukiem utwór wzbudził olbrzymie kontrowersje. Polemikę wywołały fragmenty poświęcone rewolucji rosyjskiej i stosunkowi Żeromskiego do komunizmu. Kręgi prawicowe interpretowały "Przedwiośnie", jako opowiedzenie się Żeromskiego za rewolucją i podżeganie do niej (ich zdaniem dowodem na to była ostatnia scena utworu), zarzucali mu również znieważenie godności narodowej. Tak na ironię losu powieść ta odniosła olbrzymi sukces w rewolucyjnej Rosji, cieszyła się dużą poczytnością, co dodatkowo zaostrzyło ataki na Żeromskiego. Próbował się on bronić, czego dowodem jest utwór "W odpowiedzi Arcybaszewowi i innym".
