Polski chłop nie jest łatwą postacią do przedstawienia toteż jego cechy oparte są często o zamierzenia dzieła w którego jest bohaterem.
Utwór Reymonta to epopeja chłopska, za którą otrzymał nagrodę Nobla w 1924 roku. Powieść jest szerokim panoramicznym obrazem życia wsi na tle czterech pór roku. Autor ukazał związek życia chłopów z naturą, opisał prace polowe, zajęcia gospodarskie i domowe, składające się na życie codzienne oraz święta, obrzędy, obyczaje i zabawy. Poznajemy dokładnie stosunki wewnętrzne we wsiach i konkretnych rodzinach (Borynowie). Reymont nie ocenia, stara się jedynie wiernie odzwierciedlać. Sami możemy ocenić jak chłopi funkcjonują w państwie polskim i jakie jest ich poczucie patriotyzmu. Poznajemy zwyczaje i zabobony, które świadczą raczej o niskim stopniu edukacji i inteligencji przedstawicieli tego stanu. Autor traktuje bohaterów obiektywnie podkreślając równocześnie ich wady i zalety. Wyczuć też można jego życzliwość wobec chłopów. Reymont mocno podkreśla siłę chłopstwa oraz ogromne jego wartości. Docenia pracowitość i przywiązanie do ziemi (mit chłopa piasta, mit chłopa siewcy). Wierzy, że mogą być fundamentem dla społeczeństwa, należy tylko wydobyć te ukryte możliwości.
Stanisław Wyspiański w "Weselu" zajął się problemem możliwości integracji całego społeczeństwa, które znajduje się w niewoli i potrzebuje tego zjednoczenia w walce o niepodległość. Niestety wykazuje, że jest to w obecnej chwili możliwe, bo ani chłopi, ani mieszczanie nie są gotowi do wspólnej walki. W chłopach drzemie ogromna siła, która jest istotnym czynnikiem w walce, ale są oni zupełnie niezorganizowani i potrzebują kogoś, kto ich poprowadzi. Budzi się w nich świadomość klasowa i narodowa, ale wciąż czekają na przywódcę spośród inteligencji. Natomiast panowie boją się ruchów chłopskich, a więc nie chcą wykorzystać ich siły. Inteligencja bardzo mało wie o chłopach i ich życiu, poza tym wcale nie potrzebuje integracji o czym świadczą słowa Radczyni w rozmowie z Kliminą: Wyście sobie, a my sobie Każden sobie rzepkę skrobie.
Mieszczanie źle rozumieją zbliżenie do chłopów, bo interesują się jedynie zbliżeniem do natury i sielskim życiem na wsi. Wina jednak jest po obu stronach, bo autorowi dramatu udaje się udowodnić, że chłopi są nieodpowiedzialni i nie mogą piastować ważnych funkcji, nie mają poczucia patriotyzmu, bo bardziej ich interesuje prywatne życie i mienie niż losy całego kraju (Jak wiemy z historii wykorzystał to car, który zjednał chłopów ubezwłasnowolniając ich). Chłopi sądzą, że ich znaczenie w państwie nie zmieniło się przez wieki: ... taka godność, to przejęcie, bardzo wiele, wiele z Piasta, chłop potęgą jest i basta ... (słowa Gospodarza)
Tymczasem sytuacja się zmieniła i obie strony muszą pójść na ustępstwa by osiągnąć kompromis i doprowadzić do zjednoczenia.
Utwór kończy się pesymistycznie. Naród niezdolny do solidarnego działania, bierny, zapatrzony w przeszłość nie zbuduje przyszłości.
- Home
- Język polski
- "Polski wieśniak" - kim jest w "Weselu" St. Wyspiańskiego, a w "Chłopach" Reymonta?
Język polski
"Polski wieśniak" - kim jest w "Weselu" St. Wyspiańskiego, a w "Chłopach" Reymonta?
- by redakcja UCZNIAK.COM
- PRACA: PRZED SPRAWDZENIEM
- DOSTĘP: DARMOWY
- CZYTANE: 3618 razy
PRZEDMIOTY
Analiza wierszy
Antyk
Barok
Biografie
Biologia
Charakterystyki
Chemia
EGZAMIN GIMNAZJALNY
EGZAMIN MATURALNY
EGZAMIN ÓSMOKLASISTY
EGZAMINY ZAWODOWE
Ekologia
Ekonomia
Filozofia
Fizyka
Geografia
Historia
Informatyka
Język angielski
Język niemiecki
Język polski
Język rosyjski
Języki obce
Marketing
Matematyka
MATURA 2023
Mechanika
Motywy literackie
Młoda Polska
NEWSY
Oświecenie
Pozytywizm
Prawo
Przedsiębiorczość
Religia
Renesans
Romantyzm
Średniowiecze
Streszczenia
WOS
Współczesność
XX lecie