prace autoryzowano lub edytowano: 12.08.2003 o: 19:07:30
- Home
- Współczesność
- Humanistyczna głębia, nowatorstwo i niezwykłość liryki Bolesława Leśmiana.
Współczesność
Humanistyczna głębia, nowatorstwo i niezwykłość liryki Bolesława Leśmiana.
- by redakcja UCZNIAK.COM
- PRACA: PRZED SPRAWDZENIEM
- DOSTĘP: DARMOWY
- CZYTANE: 3817 razy
Przełamywał konwencje młodopolskie: - powrót do natury, - rozważania filozoficzne, - symbolika.
W okresie XX lecia znika z jego poezji lekki humor, widać humor posępny, motywy nicości i śmierci. Tragiczny humanizm - podstawowy problem człowieka to drugi człowiek. Jest indywidualnością.
MŁODA POLSKA
- Związek człowieka z przyrodą. Cywilizacja go osłabia.
- Człowiek w związku z naturą zatraca świadomość kultury (sprzeczność: natura kultura).
- Ludowość: groteska, symbol, fantastyka, alegoria.
-Elementy mitu i baśni.
- Nurt filozoficzny (balladowo-baśniowy).
- Rozwija pojęcia egzystencjalne.
- Wprowadza neologizmy (leśmianizmy "Przemiany", "Zmory wiosenne").
- Oniryzm.
- Dynamika, lęk, groza (skala nastrojów).
- Ostre kolory.
- Natura nie jest tłem (uczestniczy w akcji, jest bohaterem).
- Odhumanizowanie człowieka.
XX LECIE
"Łąka", "Napój cienisty", "Dziejba leśna"
Nurty:
- opisy przyrody, ludzkie przeżycia i uczucia,
- wiersze filozoficzne, baśniowo-poetyckie,
- neologizmy (Dusiołek, błyszczydła),
- szczegół, konkret,
- ludowość i baśniowość.
Był przeciwny poezji codzienności.
Koncepcje filozoficzne:
- Relacja: Bóg - człowiek (przeciwne bieguny), rzeczywistość ma dwie sfery: materialna - człowiecza i duchowa - boska. Człowiek jest zanurzony w swe życie i nie może się z niego wydobyć. Pyta o sens i absurd życia. Człowiek Leśmiana rzuca Bogu wyzwanie, chce udowodnić swą odrębność, ludzkość. Eksponuje ułomność i słabość człowieka (kalectwo).
- "Oto siła i duma człowieka". Dramatyzm egzystencji. Kreuje własny świat. Poezja zmysłowa. Metafizyka - próbuje przybliżyć mechanizmy ludzkie. Głębia psychologiczna - czerpie z psychiki bohatera, źródło światopoglądowe. Sensualizm.
- Neologizmy : tautologiczne ("zmorowanie zmor"); słowotwórcze; przeczące ("bezbrzask").
UTWORY:
- "W malinowym chruśniaku" - miłość i natura. Spokój.
- "Topielec" - demonizacja natury. Tragizm agnostyczny. Człowiek jako wędrowiec.
- "Pan Błyszczyński" - parabola. Panteizm.
- "Ballada bezludna" - narrator jest duchem. Reinterpretacja mitu genezyjskiego (natura powstała bez Boga). Tęsknota za pierwotnością (dramat poety, mitologizacja). Człowiek jest niedoskonały.
- "Srebroń" - dusz autora. Chce tworzyć bez Boga i tworzy w pustce, ale musi próbować. Człowiek jest samotny.
- "Szewczyk" - Bóg jest we wszystkim. Człowiek nie spełni się tak jak chce.
- "Urzszula Kochanowska" - brak zrozumienia.
- "Dwoje ludzieńków" - potężny Bóg i człowiek jako przedmiot. Bóg nie istnieje, umiera wraz z człowiekiem.
- "Dziewczyna" - heroiczna praca (życie, Syzyf szczęśliwy, 12 apostołów, zgłębienie niepoznawalnego).
- "Dusiołek" - naiwność ludu. Bóg nie pomaga człowiekowi, a on sam sobie zagraża.
- "Trupięgi" - męka życia.
- "Alkabon" - miłość marginesu - instynkt zwierzęcy. Miłość niespełniona.
PRZEDMIOTY
Analiza wierszy
Antyk
Barok
Biografie
Biologia
Charakterystyki
Chemia
EGZAMIN GIMNAZJALNY
EGZAMIN MATURALNY
EGZAMIN ÓSMOKLASISTY
EGZAMINY ZAWODOWE
Ekologia
Ekonomia
Filozofia
Fizyka
Geografia
Historia
Informatyka
Język angielski
Język niemiecki
Język polski
Język rosyjski
Języki obce
Marketing
Matematyka
MATURA 2023
Mechanika
Motywy literackie
Młoda Polska
NEWSY
Oświecenie
Pozytywizm
Prawo
Przedsiębiorczość
Religia
Renesans
Romantyzm
Średniowiecze
Streszczenia
WOS
Współczesność
XX lecie