Mit o Dedalu i Ikarze jest jednym z najbardziej znanych mitów starożytnej Grecji i jest często interpretowany jako opowieść o ambicji, pychze i konsekwencjach wyborów, jakie podejmujemy.

Historia rozpoczyna się od postaci Dedala, który był uważany za jednego z największych artystów i architektów swoich czasów. Dedal był znany z tego, że potrafił tworzyć skomplikowane i niezwykłe maszyny oraz budowle, takie jak labirynt, w którym zamknięty został Minotauros. W pewnym momencie Dedal został uwięziony na wyspie Krecie przez króla Minosa i jego rodzinę, ponieważ ujawnił tajemnicę labiryntu. W obawie o swoje życie, Dedal postanowił uciec z wyspy za pomocą skrzydeł, które sam zbudował z piór i wosku.

Wraz z Dedalem na skrzydłach uciekał jego syn Ikar, który chciał towarzyszyć ojcu w podróży. Dedal ostrzegł syna, by nie leciał za wysoko, ponieważ promienie słoneczne mogłyby roztopić wosk i spowodować upadek. Niestety, Ikar nie posłuchał rady ojca i zaczął lecieć coraz wyżej, aż w końcu wosk roztopił się i Ikar spadł do morza, gdzie utonął.

Mit o Dedalu i Ikarze jest często interpretowany jako opowieść o ambicji i pysze, ponieważ Ikar chciał lecieć coraz wyżej, nie bacząc na konsekwencje swoich działań. Jednocześnie można też interpretować go jako historię o konsekwencjach wyborów, ponieważ Ikar nie posłuchał rady ojca i w końcu to właśnie jego pycha spowodowała jego tragiczną śmierć. Ten mit jest często odnoszony do sytuacji, w których ludzie próbują osiągnąć coś, co jest poza ich możliwościami lub narażają się na niebezpieczeństwo, aby osiągnąć swoje cele. Może być również interpretowany jako przestroga przed próbowaniem zbyt wiele, ponieważ może to prowadzić do tragicznych konsekwencji. Mimo to mit o Dedalu i Ikarze jest również często interpretowany jako symbol nieustającej ambicji i pragnienia ludzi do osiągania wysokich celów, nawet jeśli oznacza to podejmowanie ryzyka i wyzwań.