Świat iluzji jest odrzuceniem rzeczywistości, gdzie króluje zakłamanie . W takim świecie prawda jest ukazywana w krzywym zwierciadle i przez to zupełnie odbiega od pierwotnych jej wartości. Człowiek żyjący w świecie iluzji przestaje myśleć twórczo, traci zmysł krytycyzmu i wykazuje brak zaangażowania w rozwiązywaniu podstawowych problemów życia osobistego i społecznego.„Karmiony” złudzeniami, traci swoje walory człowieczeństwa i staje się żywą kukłą. Człowiek jest istotą omylną, przez co często podejmuje nie właściwe decyzje. Jest bardzo podatny na wpływy innych, a jak dobrze wiemy, że ktoś, komu uda się zawładnąć wyobraźnią człowieka, może kierować jego decyzjami. Przez taki obrót sprawy człowiek zostaje skrzywdzony i łapie się w sidła świata iluzji. Z obrazem zakłamania spotykamy się w utworze pt. „Cesarz” R. Kapuścińskiego. Cesarz asekuruje się przed wypowiadaniem własnego zdania, manipuluje wszystkim i wszystkimi tak sprytnie, że budzi wśród ludzi szacunek. W gruncie rzeczy nie jest za nic odpowiedzialny, bo tak naprawdę to minister pióra podejmuje za niego decyzje. Charakterystyczną cechą przedstawionego państwa w tym utworze jest podporządkowanie się władcy. Góruje tam terror, a wspólnym celem szefa wywiadu, ministra przemysłu i handlu oraz szefa policji politycznej jest donoszenie. W tym państwie fakty są nieważne, a wszyscy są do siebie wrogo nastawieni, ponieważ boją się, że ktoś na nich doniesie. Opowiadanie Lema „Ostatni Samarytanie” również ukazuje człowieka żyjącego w iluzji. W tym dziele spotykamy się z futurystycznym obrazem świata, gdzie przedstawiony człowiek poddaje się terapii maskonowej, która stanowi zasłonę świata rzeczywistego. Po zażyciu maskonu człowiek widzi świat zupełnie inaczej- na ulicach króluje dobrobyt, cywilizacja, podczas gdy tak naprawdę jest bieda, zacofanie i cierpienie, ciągle panuje zima, ludzie nie noszą ubrań i są chorzy. Człowiek zażywając maskon myśli, że zamienia się w zwierzę, podczas gdy jest w jeszcze gorszym stanie- człowiek gnije, jego ciało jest wypełnione protezami, twarz jest zapadła. Świat iluzji możemy ujrzeć również w „1984” George Orwell-a. W tym utworze Domy ludzi wypełnione są kamerami, które śledzą każdy ich ruch. Zbrodnią jest myślenie, gesty, nie można prowadzić dzienników. Ludziom narzucono nowy język „nowomowa”, co miało na celu, by przestali myśleć. Człowieka faszerowano propagandą, której hasła miały ukazać inną rzeczywistość, sztuczną, gdzie bogiem jest Wielki Brat. Propaganda również jest zauważalna w XX w, kiedy to np. w czasach komunizmu Stalin wpajał każdemu jego wyższość nad wszystkimi, – przez co np. dzieci kochały go bardziej niż własnych rodziców. Nikt nie mógł się mu sprzeciwić, a jeśli się tak stało spotykała go straszna kara – nie rzadko kończąca się śmiercią. W dzisiejszych czasach bardzo często spotykamy się z określeniem sekta. W przeciwieństwie do Kościoła sektę cechują następujące właściwości: podszywanie się pod grupę religijną, kulturalną lub terapeutyczną. Można do niej przystąpić dobrowolnie. Sekty przekonują członków o ich wyjątkowości i wyłączności; do ślepego podporządkowania się członków przywódcom ruchu, których władzę można przyrównać do totalitarnej, ponieważ stosują oni systemu kontroli, zakazów i kar, oraz technik psychologicznych. Z obrazem życia w sekcie spotykamy się w reportażu Wojciecha Tochmana „Outside” . Agata jest w nim główną bohaterką - niewinną, dwudziesto jedno letnią studentką. Do sekty przyłączyła się nieświadomie, myśląc, iż jest to grupa ucząca technik medytacyjnych, które pozwolą jej dojść do samorealizacji. Grupa wciągnęła ją do świata iluzji błyskawicznie. Agata bardzo się zmieniła – nie wracała na noc do domu, porzuciła studia, rodzina przestała być dla niej ważna. Jej matka próbowała jakoś temu zaradzić, ale bez większych powodzeń. Wkrótce Agata popełniła samobójstwo, ale jak twierdzi jej matka to sekta zmusiła ją do tego. Oprócz sekt w dzisiejszych czasach równie popularne jest zażywanie narkotyków. Najczęściej sięga po nie młodzież, myśląc, że dzięki nim poprawią oceny w szkole, będą się lepiej bawić na dyskotece, zawrą nowe ciekawe znajomości, uciekną od problemów. Narkotyki są formą ucieczki od rzeczywistości, a jednocześnie prowadzą do powstawania uzależnienia. Oznacza to, że uzależniony to człowiek żyjący w świecie iluzji i jednocześnie człowiek uzależniony od substancji, które go w ten świat iluzji wprowadzają Iluzje są doskonałym narzędziem, przy pomocy, którego można kształtować wyobraźnię i wpływać na konkretne decyzje człowieka. Stykając się z nimi powinniśmy je zwalczać, bo mogą wiele obiecywać, ale nigdy się nie urzeczywistnią. Lepiej żyć prawdą niż faszerować się kłamstwem.