ROŚLINY OWADOŻERNE
ROSICZKI
Rosiczki to rośliny, które wytwarzają rozetę liści, pokrytych włoskami. Na końcu każdego włoska znajduje się kropelka kleistej cieczy. Kształt liści zależy od gatunku, mogą one być okrągłe (np. Drosera rotundifolia), wąskie i podłużne (D. capensis , D. anglica), lub pośrednie (D. intermedia). Oczywiście to nie wyczerpuje wszystkich możliwości. Jak rosiczka łapie swoją ofiarę patrz pod "Rośliny". Kwiaty osadzone są na długim pędzie (wysokość pędu jest często większa niż średnica rośliny), a może ich być nawet kilkanaście. Mogą one mieć barwy od białego, przez róż, po czerwień. Rosiczki rozprzestrzenione są po całym świecie. Niektóre żyją nawet w warunkach pustynnych. Jest ich około 150 gatunków, z czego w Polsce występują trzy.
MUCHOŁÓWKI
Muchołówki to bez wątpienia najbardziej drapieżnie wyglądające rośliny mięsożerne. Roślina wytwarza przyziemną rozetę liści, jak rosiczka. Jednak pułapki to liść składający się wzdłuż nerwu, jak książka. Pułapki wyposażone są w "zęby", które zachodzą na siebie więżąc ofiarę. Jednak mniejsze owady mogą przecisnąć się przez szpary (po co marnować dużą pułapkę na małą ofiarę?). Dokładniej sposób łowienia opisany pod "Ogólnie". W naturze muchołówki występują tylko w Karolinie Północnej w U.S.A. Jest to gatunek poważnie zagrożony z powodu osuszania bagien, które są ich naturalnym środowiskiem. Jeśli chodzi o hodowlę, jest to gatunek trudny (przekonałem się o tym na własnej skórze) .
DZBANECZNIKI
Dzbaneczniki to chyba moje ulubione rośliny owadożerne. Potrafią być bardzo duże, są ładne i efektowne. W naturze rosną na i w okolicach Archipelagu Malajskiego (południowo - wschodnia Azja, Borneo, Sumatra, Filipiny itd.). Niektóre gatunki dorastają nawet do 10 metrów. Dzbaneczniki mogą rosnąć w ziemi, w torfie, jako pnącza lub jako epifity. Jak nie trudno się domyślic ,pułapkami chwytającymi ofiary są zmodyfikowane liście, przypominające dzbanki. Liść wyrasta normalnie z łodygi, u końca jest zwężony tak, że zostaje sam główny nerw. Na jego końcu tworzy się dzbanek. Część gatunków ma dobrze widoczne "skrzydła" (z przodu dzbanka), wywinięty na wierzch "kołnierzyk" (nie wiem jaka jest jego polska naukowa nazwa - po angielsku jest to "peristom") i daszkowate zakończenie. Dzbanki największych gatunków dorastają do 35 centymetrów, a u Nepenthes truncata nawet do pół metra!
