Historia

Walka o władze polityczną w Polsce w latach 1918-1921 r.



11 listopada 1918r Rada Regencyjna przekazała Józefowi Piłsudskiemu władzę nad wojskiem poczym się rozwiązała. Po kilku tygodniach Polacy zaczęli przejmować władzę z rąk Niemców, a ośrodki władzy podporządkowały się Piłsudskiemu. Pierwszym rządem był gabinet socjalisty Jędrzeja Moraczewskiego, który wprowadził wiele ważnych dekretów. Rządu tego jednak nie uznał Komitet Narodowy Polski Dmowskiego, znajdujący się w Paryżu. Pod naporem demonstracji Piłsudski nakłonił rząd Moraczewskiego do ustąpienia. Misję utworzenia rządu powierzono I.J.Paderewskiemu. nowy rząd został uznany przez Dmowskiego, sabotaże ustały a sytuacja wewnętrzna uspokoiła się, co było ważne dla przeprowadzenia wyborów Sejmu Ustawodawczego, które odbyły się 26 stycznia 1919r. Wybory ukazały jak bardzo podzielone zdania mają Polacy co do władz. 10 lutego 1919 zebrał się Sejm Ustawodawczy, który przejął władzę z rąk Piłsudskiego powierzając mu urząd naczelnika państwa. Piłsudski jako naczelnik nie posiadał dużej władzy, ale jako wódz w czasie wojny odgrywał decydującą rolę. 27 listopada 1919 rząd Paderewskiego podał się do dymisji. W grudniu 1919r premierem został Leopold Skulski , a po upadku jego rządu na czele stanął Władysław Grabski(23 czerwca 1920). Podjęcie reformy rolnej uniemożliwiała Armia Radziecka na ziemiach polskich, po wyparciu której można było wznowić obrady nad tekstem konstytucji, która 17 marca 1921r została uchwalona i nazwana Konstytucją Marcową, której główne stwierdzenie brzmiało: „naród- źródło władzy w państwie”. 3.Rozpad systemów kolonialnych po II wojnie światowej- charakterystyka procesu dekolonizacji na wybranym przykładzie. Przełom lat 50 i 60. XX wieku to gwałtowny proces demontażu imperiów kolonialnych Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, i innych państw. Do najważniejszych przyczyn tego procesu można zaliczyć ambicje niepodległościowe ludności zamieszkującej kolonie, oraz trudności w utrzymaniu. Świat komunistyczny dostrzegał w dekolonizacji sprawiedliwość dziejową i zwykłą konieczność, dlatego podburzał ludność skolonizowaną. Przyszłość nowych państw pokazała, że zerwanie pewnych tradycyjnych powiązań prowadziło do destabilizacji politycznej i ekonomicznej, łącznie z wojnami domowymi. W północnej Afryce obok niepodległego już Egiptu , w 1951r. Niepodległość uzyskała Libia. W 1955r. Francuska Tunezja uzyskała autonomię, a w marcu 1956r. Stała się niepodległa. Następnego roku powstała Republika Tunezji. Na początku lat 60 Francuzi zostali usunięci ze swoich baz w tym kraju. W połowie lat 50 francuski sułtanat Maroka uznano za niepodległe państwo. W Algierii po wojnie wybuchły zamieszki przeciwko francuskiemu panowaniu. W 1954r. Powstał Front Wyzwolenia Narodowego, który podjął walkę partyzancką z Francuzami. Po ośmiu latach brutalnych walk na mocy traktatu z Evian Francuzi opuścili państwo. W lipcu ogłoszono powstanie niepodległej Algierii. W 1960r. Niepodległość uzyskało wiele państw afrykańskich. Z uwagi na występowanie licznych cennych surowców strategicznych państwa zachodnie i komunistyczne próbowały penetrować i uzależniać gospodarczo i politycznie nowe kraje. Prowadziło to do licznych konfliktów, często w ramach jednego państwa. Tłem dla zamieszek były konflikty etniczne, religijne i problemy graniczne. W maju 1963r w Addis Abebie, w Etiopii powstała organizacja międzynarodowa- Organizacja Jedności Afrykańskiej. Zestaw 26 1. Legiony Polskie J.H. Dąbrowskiego, ich znaczenie w walce o odzyskanie niepodległości. Po trzech rozbiorach Polski 1796 r. Jesienią z Paryża przybył gen. Jan Henryk Dąbrowski, który zwrócił się do dyrektoriatu Francji o pomoc w utworzeniu armii składającej się z żołnierzy pochodzących z Galicji, a wziętych do niewoli, którzy walczyli by przy boku Francji. Dyrektoriat odesłał Dąbrowskiego do Włoch, do Napoleona Bonaparte walczącego z Austrią. 9 stycznia 1797r z inicjatywy Napoleona Dąbrowski podpisał w Mediolanie układ z Administracją Generalną Republiki Lombardzkiej- u boku wojsk lombardzkich powstał legion polski. Początkowo legion liczył ok. 6tys. Żołnierzy. W szeregach żołnierzy legionowych panowały stosunki braterstwa i demokracji. Zakładano dla nich szkoły gdzie uczono ich pisać i czytać. Józef Wybicki ułożył pieśń „Jeszcze Polska nie umarła”. Polacy liczyli że walcząc u boku armii francuskiej przyczynią się do odbudowy Polski. Legiony podporządkowane były sprawie francuskiej. Mimo to odegrały dużą rolę w dziejach naszego narodu, były bowiem symbolem walki o niepodległość.