Mit opowiada o mistrzu rzeźbiarstwa i budownictwa Dedalu i jego synu Ikarze. Na wyspie o nazwie Kreta, panował rozumny król Minos wraz z żoną Pazyfeą. Byli oni nieszczęśliwi, ponieważ urodził im się syn - półczłowiek półbyk. Wyrósł on na potwora. Dla dobra poddanych, król postanowił wybudować gmach w kształcie labiryntu, z którego nie mógłby się wydostać ich syn. Ludzie uważali, że tylko Dedal potrafi wybudować taki gmach, bo był mistrzem w budownictwie. Dedal wybudował gmach, jaki chciał król. Budowa trwała bardzo długo. Dedal z tęsknoty bardzo pragnął wrócić do ojczyzny. Król nie pozwalał wyjechać Dadalowi, ponieważ Dedal znał za dużo tajemnic państwowych. Wtedy Dedal wymyślił sposób ucieczki. Z ptasich piór i wosku sporządził dwie pary skrzydeł. Na drewnianej ramie skleił woskiem ptasie pióra w skrzydła, które mogły unieść jego i jego syna w powietrzu. Nadszedł czas ucieczki. Przed wzlotem, Dedal pouczał syna Ikara mówiąc: "Pamiętaj synu, żebyś zawsze leciał środkiem, między morzem a niebem. Nie wolno ci zbyt wysoko szybować, gdyż gorące promienie słoneczne roztopią wosk, który spaja skrzydła, ani nie zlatuj zbyt nisko, aby wilgocią wody nie nasiąkały pióra". Po tych uwagach wznieśli się w górę i poszybowali w dal. Ikar zachwycony wynalazkiem ojca, szybował coraz wyżej, aż pióra z jego skrzydeł zaczęły wylatywać. Ikar jak głaz spadł na ziemię i się zabił. Dedal pochował syna na wyspie, którą nazwał Ikarią, a morze ją otaczające - morzem Ikaryjskim.
