Historia

Polityka zagraniczna II Rzeczypospolitej w latach 30-stych.



Ekspansywna polityka Niemiec, upadek znaczenia Ligi Narodów spowodowało ożywienie polityki zagranicznej Rzeczypospolitej, kierowanej przez Józefa Becka. Porzucono politykę wiązania się z Francją. Rozpoczęto politykę równowagi „nowy kurs”, a więc niewiązania się z dwoma sąsiadami ( Fr i Ang.), oraz dążenie do poprawienia stosunków z Rosją Radziecką i III Rzeszą. 1932- układ o nieagresji z Rosją. 1934- układ o nieagresji na 10 lat z Niemcami. W 1938r Polska domagała się od Czechosłowacji przekazania Zaolzia, w razie odmowy groziła użyciem siły. Przyjęto żądania, wojska polskie wkroczyły do Śląska Cieszyńskiego. Beck w 1939 zabronił Niemcom przyłączenie wolnego miasta Gdańsk i budowy linii kolejowej i autostrady na Pomorzu. W tej sytuacji Hitler wypowiedział akt o nieagresji. W 1939r Anglia i Francja złożyły oświadczenie gwarantujące Polsce niepodległość, oraz pomoc w przypadku agresji. Po podpisaniu paktu Ribbentrop – Mołotow wzrosło zagrożenie dla Polski. 25 sierpnia 1939r Polska i Anglia podpisały akt wzajemnej pomocy w przypadku agresji niemiec. To zadecydowało o przesunięciu ataku Niemiec na Polskę z 26 sierpnia na 1 września 1939r. 3. Kształcenie się społeczeństwa feudalnego. Zestaw 28 1. Rola Piastów Śląskich w walce o przezwyciężenie rozbicia dzielnicowego.